Agufié(-de-Pouzin)
Rosa pouzini
Rosaceae
Àutri noum : Agoulencié, Agrufié, Agoulancié, Grato-quiéu, Tapo-cuou.
Nom en français : Églantier de Pouzin.
Descripcioun :Aquel agufié, Rosa pouzinii, trachis dins li relarg secarous sus cauquié. Es un aubret pas proun aut que se recounèis bèn à si ramo e fueio rouginasso sus lou bord e pulèu lusènto dessubre. Li fuioun, à dènt doublo e prefoundo, soun sènso péu e porton de glando roujo à óudour de resino. Li flour soun roso e li sepalo soun proun descoupado.
Usanço :Tóuti lis agufié fan de fru (grato-cuou, agoulènço...), riche en vitamino C e anti-enflamatiéu, que soun bon à manja, majamen en counfituro.
Port : Aubret
Taio : 0,5 à 2 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Rosa
Famiho : Rosaceae
Ordre : Rosales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 30 à 50 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1800 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Bartas
- Crestèn roucaious
- Esboudèu
- Roucaio
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Rosa pouzini Tratt., 1823
Esparset(-coucha)
Onobrychis supina
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Sainfoin couché, Esparcette couchée.
Descripcioun :Esparset proun coumun que rebalo au sòu e que se recounèis à sis estendard mai long que li carèno. Li flour soun roso veinado de rouge. Li fru porton de pouncho mai o mens longo.
Usanço :Es uno bono erbo pèr la pasturo.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Onobrychis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Tepiero seco
- Basso mountagno
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Onobrychis supina (Chaix ex Vill.) DC., 1805